Even hallo zeggen tegen Spanje en andere april-bezigheden

Oh my, het is alweer mei (RIJMT)! Jeetje jongens wat gaat het hard. Dat klinkt zo cliché, ik weet het, maar april is echt voorbij gevlogen. Echt. Dat komt denk ik doordat ik twee weken vrij had van uni en vooral heel erg veel gechilld heb. Wat heb ik gedaan dan? Ga ik je nu vertellen.

Week #1

Kan ik kort over zijn. Ik heb 6 dagen lang een pogingen gedaan te ploeteren in de bibliotheek. Al mijn vriendjes en vriendinnetjes waren al op vakantie en verspreid over heel Europa en het hotel was uitgestorven. Dan moet ik vast heel veel werk af gekregen kunnen hebben. Haha. Nee. Sorry.

Week #2

Jaaaaaaa en dan mocht ik ook eindelijk de ellendige bieb achter me laten! 15 april sprong ik 's ochtends vroeg in het vliegtuig op weg naar Valencia. In m'n eentje. Ik kan er nu nonchalant en stoer over doen, maar eerlijk gezegd vond ik het best wel een big deal. Het was was voor mij één groot mysterie, hoe alleen-op-vakantie werkt. Bijvoorbeeld; wat doen die mensen met avond eten? Alleen in een restaurant zitten leek me echt dodelijk gênant. En wat doe je de rest van de avond? In je eentje cocktails sippen terwijl de rest van de gasten bulderend van het lachen hun 3e biertje achterover slaan met vrienden is toch ook niet leuk? En hoe vermaken ze zichzelf al die tijd? Dit soort dingen hielden mij 's avonds wakker en eerlijk gezegd, ik weet het nog steeds niet. Wél weet ik ondertussen dat in mijn eentje reizen niet zo mysterieus is als gedacht en dat het geen spirituele ontdekkingstocht was. Ik ervaarde het hetzelfde als dat ik een dagje in Utrecht geen vriendinnen beschikbaar had die iets leuks met me konden doen en ik dan dus zelf op de fiets stapte om Utrecht te verkennen. Het voelde wel vertrouwd zelfs en rustgevend om met mezelf op pad te gaan, ook in Valencia. Ik keek rond, liep waar ik wilde, bleef wat langer ergens als ik nog niet de goede foto had, bezocht een musea omdat het mij aan sprak en niemand hield me tegen. Al moet ik toegeven, ik ben en blijf af en toe een awkward eendje en voelde me dus ook geregeld niet lekker op mijn gemak, vooral in restaurantjes en cafétjes. Meestal was het de sociale druk, dat het raarder is om je om te draaien en weg te lopen dan om in je eentje te gaan zitten, die het overwon van mijn ongemakkelijkheid, en eerlijk is eerlijk, het heeft me gered van ondervoeding. Ik begin het te leren, maar die twee en halve dag waren niet genoeg om over mijn ongemakkelijkheid heen te komen. Maar het feit dat ik het best leuk heb gehad met mezelf en niet was uitgehongerd omdat ik ongemakkelijke situaties uit de weg wilde lopen, bewijst dat ik het best kan, met mezelf op vakantie. Ha, take that awkwardness!

Hoe dan ook, Valencia was tof. Ik heb fietstochtjes gemaakt en volgde wandelroutes van Lonely Planet (al liet ik die ook vaak genoeg los, omdat off the beaten track vaak toch de leukere plekjes zijn te vinden), ik heb zelfs de laatste avond alleen in een cafétje gegeten! Ik fietste op mijn gemak door het stadspark dat vroeger een rivier was (maar omdat ie telkens overstroomde hebben ze m omgeleid en de bedding omgebouwd tot een park #themoreyouknow) en at en dronk lokale specialiteiten. Het hostel was iets minder, want echt extreem gehorig. Ik ben er ook achter gekomen dat ik een lichte slaper ben in nieuwe situaties. Iets minder, maar in deel twee van mijn easter break sliep ik met vriendinnen in een airbnb dus toen heb ik die slaap weer ingehaald. Maar waar was ik dan? Ibiza!
Denk je aan Ibiza, dan denk je aan zon, strand, hippies en high class feestjes. Ik in ieder geval en ik kwam een beetje bedrogen uit. Het feest seizoen was nog niet begonnen en we zaten in niet zo’n heel glamoureus deel van Ibiza. Toen ik aan kwam vond ik mijn vriendinnen op het strand en hebben we heel de dag wel kunnen chillen in de zon, maar de andere dagen liep ik rond ik mijn trui en jas. Ik had ook een beeld van Ibiza dat het allemaal schattige, oude dorpjes zou hebben met haventjes enzo. Woops, wrong again. Om eerlijk te zijn was het allemaal een beetje één pot nat, een grote toeristische mengelmoes die de authentieke sfeer in ieder stadje had vervangen. Maar okee, hoewel de zon niet aanwezig was, feestjes in geen velden of wegen te bekennen waren en er niet veel schattigs te zien was, ben ik blij dat ik op Ibiza was. We hadden een auto gehuurd en daarmee konden we het hele eiland rondtouren. Dat was echt ontzettend tof, Ibiza heeft namelijk wel heel veel strandjes, verborgen plekjes en uitgestorven baaitjes die je alleen kan bereiken na een wandeling over verborgen paadjes. Plus, het was echt ontzettend gezellig. Veel gelachen, veel gegeten, veel gerelaxt.

En toen, na heel wat pech en gemiste treinen kwamen we diep in de nacht van de 21e eindelijk weer aan bij het teleurstellende hotel wat we thuis noemen (maar dat is een ander verhaal. Ter illustratie, het groepswhatsapp van het hotel heette voorheen “Hotel Langfords students”, maar is gisteren officieel vervangen door “Hotel Langfords survivors”. It’s baaad).

Week #3

Ja goed, ik heb dus geen vakantie meer, maar deze week stond zo volgepland met leuke dingen en weinig tijd om nuttige dingen te doen dat ik dit net zo goed ook als vakantieweek kon beschouwen. 22 april kwam Jasper me namelijk opzoeken in Brighton! Ik tourde hem rond in Brighton, sleurde hem mee naar de Seven Sisters, hebben wel nog een dagje in de bieb gezeten en hij was er ook op mijn verjaardag! Mijn verjaardag was trouwens echt heel fijn. Ik heb vooral heel veel en lekker gegeten haha. Jasper en ik zijn nog los gegaan op de kermis op de pier en we hebben met Brightons eigen Erasmus toren heel de omgeving van Brighton gezien. Om 5 uur begon het cocktailhour bij Harbar en begon het feest met Rowan, Kiana en Sonoha. We gingen nog uiteten, aten taart in het hotel en danstten tot in de vroege uurtjes (ze hadden zelfs Jasper zo ver gekregen mee te gaan!!!! Iedereen die Jasper maar een beetje kent, weet hoe schokkend dit is). Woensdag ging ik met een activiteit van de exchange naar Aladdin op West End in Londen (GAAF en zo over de top, I loved it) en donderdag gingen Jasper en ik weer naar Londen waar ik hem een uitgebreide rondleiding gaf en 's avonds weer uitzwaaide op het busstation. Was een fijne week!

En toen was het vrijdag. Tijd om toch maar weer eens het een beetje rustig aan te doen, mijn essays aan te pakken en me terug te trekken in de bieb. Dit wordt mijn thuis voor de komende drie weken. Hopelijk komt de motivatie ook uiteindelijk eens buurten. Zou fijn zijn. De koffie staat al klaar hoor, Motivatie! Je bent welkom!