Wat ik zoal doe

Ik had woensdag besloten een week lang bij te houden wat ik zoal doe met mijn leven hier. Ik wilde eigenlijk maandag beginnen, maar donderdag was een bijzondere dag (haha nee echt totaal niet, maar moet gewoon even mezelf een schouderklopje geven voor die dag) dus we beginnen SUPERlogisch op donderdag. Gaan we dan. Pak een kopje thee en ga ervoor zitten want ik ga jullie vervelen met bijna 2500 woorden haha.

Donderdag, 9 maart 2017
Ik stond op. Weer eens veel te laat - ochtenden zijn niet voor mij gemaakt. Was eigenlijk niet heel verstandig want ik had vandaag een deadline voor een essay om 4 uur. Wat is daar dan zo bijzonder aan? Nou, door mijn uitzonderlijk hectisch/stressvol 2e jaar, heb ik een afkeer voor essays ontwikkeld. Het bedenken, het lezen, al. het. onderzoek, mijn grijze massa ging spontaan in staking aan de gedachte van een 'essay'. Maar ik heb de punten hier nodig dus ik verplaatste mijn billen en laptopje naar een hip koffiezaakje. Ik heb echt een enorm zwak voor hippe koffiezaakjes waar de koffie eigenlijk gewoon veel te duur is, maar jongens. Deze tent. Ik ben verliefd. Zie de foto's. Ik praatte mijn te dure koffie goed door te doen alsof het mijn productiviteit verhoogde. En toen, oh jawel, 8 maanden na mijn laatste essay/paper-deadline en na te zijn gestopt met een vak omdat ik geen zin had om een paper te schrijven, heb ik doorgezet en volgens mij nog een pittig goed essay ingeleverd ook, een hálf uur voor de deadline! MAG IK APPLAUS. In een euforische bui boekte ik een dagtripje naar Cambridge voor dit weekend en maakte ik een wandeling door wat een kleurrijk buurtje van Brighton (Hanover) moest zijn en de zon brak door en er waren pastelroze, knalgroene, zeeblauwe en okergele huisjes op heuvels rondom parkjes en het leven was mooi. 's Avonds at ik leftovers van de leftovers (en ik miste mijn huisgenootjes die thuis altijd voor me keuren of mijn eten nog eetbaar is of dat het mijn dood zou betekenen maar ik heb het overleefd) en daarna had ik trek in taart en wijn dus trommelde ik Kiana en Rowan op omdat voor elkaar te krijgen. En toen bleek dat deze week geen gewone week gaat worden (#LITWEEK 2017).

Vrijdag, 10 maart 2017
Ik heb deze week officieel reading week, wat betekent dat ik voor twee vakken geen les heb (ze blijven maar originele redenen vinden om maar zo min mogelijk les te geven) en dus had ik vanmorgen geen les, alleen aan het einde van de middag een uurtje werkgroep. Ik heb m geskipt. Ik ga niet een uur heen én een uur terug voor een lesje van eigenlijk 50 minuten. Doei. Verder ben ik een voorbeeldige student hoor.
Wat ik dan gedaan heb? Nou, gisteren heb ik in een door wijn beïnvloedde bui besloten vandaag een piercing te laten zetten. Okee, zo spontaan was het nou ook weer niet hoor, maar ik roep al twee (drie?) jaar dat ik een helix-piercing wil en Kiana is zo iemand die geen er geen probleem mee heeft spontaan een piercing te zetten dus zij heeft me vandaag over het randje geduwt en me meegesleept naar een shop waar ze op vrijdagen 10 pond korting hebben op alle piercings. Ik kon dus geen kant meer op en lang verhaal kort: hij zit hoor! En ik ben blij en euforisch (alweer?) en dolgelukkig.
’s Avonds waren Rowan en haar ex-ex-boyfriend in het hotel en we konden niet wachten 'm te ontmoeten na alle verhalen dus wat begon met een gezellige ontmoeting eindigde met emotionele dansjes op Coldplay om half twee 's nachts op Kiana's hotelkamer. En dat was mijn avond.

Zaterdag, 11 maart 2017
Het was vanuit mijn perspectief vet dom om tot half 2 's nachts te dansen, want het was eigenlijk mijn bedoeling om half 8 op te staan en om half 9 de trein te pakken naar Cambridge. Toen ik mijn ticket nog eens nader bekeek nadat mijn wekker was gegaan om 7 uur bleek dat ik een flexibel outbound ticket had. Ik draaide me nog maar eens om. Uiteindelijk was ik drie uur later in Cambridge dan gepland. Ai caramba, oeps. MAAR. Dat is niet helemaal mijn schuld! Ik had uiteindelijk een uur later de trein gepakt, toen bleek dat er een aanrijding met een persoon was op het traject tussen Brighton en Londen. Blijkbaar zijn ze hier geen haar beter in het handelen van dit soort onaangename verassingen dan de NS, dus ik voelde me even thuis toen mijn trein zomaar besloot niet verder te rijden en iedereen random op een station gedropt werd zonder ook maar enige informatie hoe ze dan op hun eindbestemming konden komen. Afijn, ik was een uur later in Londen. Lovely. Eenmaal daar voelde ik me pittig ziek dus moest ik opzoek naar een drogist die me uit mijn lijden kon verlossen en heb daarna even heel dramatisch op een openbaar toilet gezeten om bij te komen. Toen met de underground van Victoria naar Kings Cross en ik merkte dat een jongen en ik elkaar een beetje aan het volgen waren. Uiteindelijk knoopte hij een praatje aan, kocht ie koffie voor me (de HELD) en heb ik er een Britse vriend bij. Bleek dat hij een jaar in Utrecht heeft gestudeerd én ook toevallig naar Cambridge moest omdat hij zijn ouders ging opzoeken. Té toevallig. Dus, mijn dag begon kut, eenmaal in Cambridge voelde ik me weer 100%. Een uur later in Cambridge voelde ik me 250%. Ik denk echt dat het mijn favoriete stad is hier. Wat was het mooi! Je hebt er allerlei colleges die 600-300 jaar oud zijn en het is zó mooi! Er loopt ook een riviertje door Cambridge waar de oudste college's omheen zijn gebouwd met heel veel open ruimte, gras dat groener dan groen is en narcissen en krokussen die overal tussen uitpiepen. Tel daar bij op dat ik vandaag zonder jas buiten heb kunnen lopen, de vogeltjes floten in een serene ruimte van rust en een beetje trots was op mezelf dat ik dit in mijn eentje heb ondernomen en ja, ik had een fijne dag. Ik was wel gesloopt door die 5 uur slaap, dus heb een uurtje eerder de trein terug gepakt. Het was ook weer niet zo groot dat ik er een hele dag mezelf had kunnen vermaken, dus het was wel goed. En nu hop hop naar bed!

(Ik had vandaag ook opeens de ingeving Cambridge te filmen in plaats van te fotograferen, dus geniet van mijn intens professionele camera en montage kunsten)

Zondag, 12 maart 2017
Ik besloot vandaag helemaal niks te doen. Dus dat heb ik ook gedaan. Ik heb het filmpje over Cambridge in elkaar gefröbelt, Wie is de Mol-theorieën opgezocht, boodschappen gedaan en uiteindelijk toch ook maar gekeken naar de deadline van deze week, een essay. Niet veel gedaan, wel productief. Soort van. Goed genoeg voor een zondag.

Maandag, 13 maart 2017
Nieuwe week, en ik moest maar weer eens aan de bak, want donderdag wacht een nieuwe deadline op me. Vertrok om half 11 naar de bieb om bronnen te verzamelen en gewoon maar te starten met mijn essay. Wat blijkt, ik moet 6 artikelen/boeken kiezen uit een literatuurlijst en zo'n 8 onderwerpen aansnijden in een essay van maximaal 1000 woorden. Jongens, maar hoe dan, ik zou makkelijk 2500 woorden uit mijn duim kunnen zuigen met deze gegevens. Kort gezegd heb ik het essay onderschat. Classic me haha. Besloot om 2 uur dat ik wel weer genoeg had gedaan en liep terug naar het hotel, waar ik mijn spullen pakte voor mijn maandag-college van 4 tot 7. Echt toptijden, 3 uur is te vroeg om een fatsoenlijke maaltijd te eten, maar tegen de tijd dat ik dan terug ben in het hotel, sterf ik van de honger. Oeh en ik heb een bagel-zaakje ontdekt om de hoek van het hotel! Dus ik zat heel blij met mijn avocado-mozzarella bagel in de bus haha. Maar, het college was interessant! Het was van het vak Sex and Death, over gender en seksualiteit in tijden van oorlog, en de docente is altijd heel open over alle onderwerpen en wisselt haar lessen heel fijn af met luisteren naar haar lecture en actieve discussies. Maar goed, daarna snel de bus naar huis, even boodschapjes gedaan en toen ik thuiskwam was ik lui en moe dus at ik pas om 10 uur mijn egg fried rice (met kip, want kip is life). Kiana en Sonoha wilden nog uit, dus heb nog even met ze gechilld maar ja, ik was nog steeds moe dus ik hield het lekker voor gezien haha. Et voilá, een standaard maandag hier in Brighton!

Dinsdag, 15 maart 2017
Ik begon de dag met een college van 10-11 (ja, één uur.) van het vak Health, Poverty en Inequality. Het ging over hoe dakloos-zijn zorgt voor social and health inequality en tijdens het college bedacht ik me hoe ik op de UU nooit een heel college én seminar over zo'n specifiek onderwerp zou krijgen. Hoe meer colleges ik hier volg, des te meer ik me realiseer dat het onderwijs dat ik op de universiteit in Utrecht ontzettend algemeen en vooral ook heel theoretisch is. Door al die algemeenheid wordt er nooit écht gefocusd op dit soort lokale micro-onderwerpen en hoewel ik niet per se kan zeggen dat het een gemis is, vind ik de afwisseling en het nieuwe perspectief wat ik krijg heel verfrissend.
Afijn, na college een tijdje in de bieb gezeten, maar soms heb je van die dagen waarop je gewoon merkt dat het hem niet gaat worden, wat je ook moet doen. Vandaag had ik zo'n dag. Ik at om half 2 met een vriendin een vegan paëlla die werd verkocht op het wekelijkse pop-up foodmarktje hier op de campus (deze uni is zo hipster. Er verscheen ook opeens op het pleintje voor de bibliotheek zo'n Before I Die I Want To...-invul boord. Zie foto's haha), we zaten in het gras, de zon scheen en het was nét warm genoeg om zonder jas buiten te zitten. Alsof de lente was begonnen! De rest van de middag heb ik nog zitten ploeteren in de bibliotheek om maar verder te komen met mijn essay, maar het mocht gewoon niet baten. Doe morgen wel een nieuwe poging haha. Om half 6 hield ik het voor gezien, en maakte ik de barre bustocht naar huis/het hotel en het was goed dat ik lichtelijk stierf van de honger, want Sonoha (uit Japan) had voor mij, Kiana en Rowan Japanse curry gekookt! Inclusief Japanse rijst en speciale kruiden die haar moeder eerder naar Brighton had gestuurd. Jongens, dit was lekker. Er zat echt heel simpel aardappel, wortel, ui en kip in, maar de saus was hartig maar zoet en het was echt lekker al heb ik geen idee hoe het heet (want Japans). Rowan en ik zaten te denken met wat voor Nederlands gerecht de rest zouden kunnen imponeren maar we realiseerden ons dat stamppot waarschijnlijk niet echt hoge ogen zou gooien... Dus als iemand suggesties heeft, let me know. Daarna hadden we nog trek in een toetje dus deden we een late-night dessert run naar de Co-op. En ja, we werden weer slachtoffer van de 2 pond mini-taartjes. Ze zijn gewoon te lekker en zoet en zacht en misschien niet heel vers maar wel puur genot. We deden nog een poging een airbnb te boeken voor onze Easter break vakantie, maar het appartement dat we wilden was net voor onze neus weggekaapt, huilie. En omdat ik morgen weer aan de bak moet, ga ik nu toch maar eens slapen. Hasta la vista amigos!

Woensdag, 15 maart 2017
Nieuwe dag, nieuwe poging om mijn essay te schrijven! Ik faalde vanmorgen al omdat ik pas uiteindelijk om half 1 bij de bieb aan kwam kakken, maar je weet het, A for effort. Vandaag was alleen geen gewone dag! De hele week staat de uni en de campus in teken van One World Week, waarin ze vieren/stilstaan bij de grote diversiteit aan studenten op de universiteit. Ze organiseren dan de hele week activiteiten en vandaag was het tijd voor de beroemde (blijkbaar) Sussex Holi Festival! (Naar de religieuze traditie in India waarbij het begin van de lente wordt gevierd en verfpoeder naar elkaar gooien) Het was echt het perfecte weer, de zon scheen, het leek wel 18 graden en het zag er zo vrolijk uit, iedereen onder de verf! Het grasveld/pleintje voor de bibliotheek, midden op de campus was afgezet, ze draaiden Indiase pop (denk ik) en er werden zakjes verf uitgedeeld. Het leek me zo tof om mee te doen! Maar je mocht de bibliotheek niet meer in als je onder de verf zat. En een middag en avond in de bibliotheek stond me eigenlijk nog wel te wachten. Geen Holi dus :( Gelukkig was het al leuk om ernaar te kijken, vanaf het heuveltje voor de bieb, maar de plicht riep! Heb de rest van de middag in de bibliotheek zitten zwoegen, maar ik gunde mezelf om 6 uur toch even een pauze. Want woensdag betekent choir rehearsals! Ben heel blij dat ik me toen per ongeluk had opgegeven, vind het ontzettend leuk om te doen! We werken nu aan Like a Prayer van Madonna en When Love Takes Over van Kelly Rowland & David Guetta. Maar goed, mijn essay schiet nog steeds niet op, dus ik moest na rehearsals weer terug de bieb in. Ik weet niet wat het is met dit essay, maar ik heb gewoon geen overzicht van wat ik allemaal moet doen. Ik denk dat het komt omdat het een ontzettend complex concept is en ik heel veel verschillende aspecten moet behandelen. In slechts 1000 woorden! Aaargh. Ik heb tot ontzettend laat doorgewerkt, maar ik heb het gevoel dat ik nog steeds geen vooruitgang boek. Mijn essay van vorige week ging me duidelijk beter af en nu lijkt het alsof mijn hele sabbatical van de uni me alsnog niks heeft gebracht qua concentratie en doorzettingsvermogen... Hoe dan ook, de deadline komt steeds dichterbij, er rest mij eigenlijk niks anders dan nog even doorbikkelen…

Dat was mijn week! En om jullie nou niet met een cliffhanger achter te laten: ik heb hem ingeleverd! Het eindresultaat is om te huilen, maar ik ben er in ieder geval van af, hij is ingeleverd en ik ben HEEL ERG KLAAR MET MICHEL FOUCAULT.

Kusjes.

Ps. Check de Foto’s en Video’s tabjes bovenin voor prachtig beeldmateriaal van mijn week