Part III: Gekke jongens

1 maart 2017 - Brighton and Hove, Verenigd Koninkrijk

Ik was al bijna klaar met deze post toen ik me realiseerde dat ik iets over het hoofd heb gezien. Ik was heel mijn view op Engeland en Brighton en zijn inwoners aan het geven, toen ik mij bedacht dat ik alles was ik aan het typen was, was ontstaan vanuit een antropologisch perspectief. Ik kan er niet meer om heen, na drie jaar antropologie, heeft het officieel mijn blik en perceptie op de wereld veranderd. Wat klinkt dat vreselijk pretentieus haha.

Bijvoorbeeld, die Britten. Hoe anders van ons Nederlanders kunnen ze zijn? We zijn maar een klein kanaaltje van elkaar verwijderd, lezen, kijken en luisteren hoogstwaarschijnlijk dezelfde dingen en hebben dezelfde verwesterde idealen. Fact. Maar het zit hem in de kleine dingen. Ze zijn bijvoorbeeld vreselijk beleefd: ze groeten niet alleen de buschauffeur, maar bedanken hem ook bij het uitstappen. Als ik tegen iemand aan bots zijn zij degenen die sorry zeggen, of ze zeggen cheers, wat overigens echt een algemeen woord is voor hallo, dag, sorry en bedankt. En in zo’n ongemakkelijk moment waarbij je recht op iemand afloopt op straat en je dan zo’n onhandig dansje doet waarin je bepaalt aan welke kant je elkaar voorbij laat gaan, kiezen ze altijd voor de rechterkant zodat zij aan de linkerkant van de weg blijven lopen. Dit had ik me dus nooit gerealiseerd, hoezeer het dagelijks leven wordt ingericht door aan welke kant van de weg het verkeer rijdt. Zorgt nu dus voor lekker ongemakkelijke momenten want zelfs na bijna 5 weken zit het nog steeds niet in mijn systeem.
Anyway, ze hebben hier dubbeldeksbussen en voor mij geeft het bovenin en vooraan in de bus zitten een schoolreisje-sentiment. Helaas is die plek ook favoriet bij de Britten: als er één persoon in de bus zit, kan je diegene altijd bovenin en vooraan vinden.
Verder kan ik een paar stigma’s wel bevestigen: meiden die uitgaan hebben vaak een bizar minimalistische outfit aan, zónder jas of panty. Voel me telkens zeer underdressed als ik weer in een ik-kom-net-uit-bed gerold-outfit en sneakers aan kom kakken. Oh en het bier heeft dus praktisch geen schuim, dat is helemaal waar. Brr. Wél hebben ze steevast een groot arrangement aan bier op de tap: van Guinnes tot IPA’s en ciders. De gemiddelde, zelfwaarderende koffietent heeft overigens all day brunch of breakfast. Lunch is sowieso niet mijn ding dus hier wordt ik ongelooflijk gelukkig van. Ik ben het type dat iedere dag uitslaapt zodat ik maar 2 maaltijden per dag hoef te betalen in plaats van 3 #skirrestudent (het leven is hier gewoon belachelijk duur).
En over restaurants gesproken; ik zou een aparte post kunnen wijden aan hoe anders de restaurant cultuur hier is, maar dat doe ik jullie niet aan. Om het kort te houden, ze hebben hier een héél groot scala aan leuke, hippe restaurantjes (naast een groter scala aan vage, fastfoodtentjes) met veel verschillende keukens, maar telkens als je denkt in een uniek, lokaal restaurant te zitten, blijkt dat ze nog 78 vestigingen verspreid door heel Engeland hebben zitten. Alles is een keten, zelfs pubs, bars en clubs! Dat verbaasde me nogal, het liet me realiseren dat ik in een ‘groot’ land woon tegenwoordig. Overigens is die internationaliteit overal te zien in het Britse straatbeeld. Supermarkten verkopen allerlei producten met namen die ik niet eens kan lezen, er is hier een Japanse kapper (zouden ze je haar op een Japanse manier knippen ofzo?) en de keuze aan internationale restaurants is reuze! Met al die verschillende keukens die je in Nederland niet zo nadrukkelijk ziet, heb ik nog geen één keer echt Brits gegeten (oeps, sorry).

Ik heb nog nooit echt gemerkt dat ik ondertussen best een antropologische blik op de wereld heb ontwikkeld. Ik ben er hier ook achter gekomen dat antropologie toch echt mijn studie is. Mijn uitstapjes naar kunstgeschiedenis en media en cultuur studies faalden hard en ik heb hier nog een poging gedaan tot iets anders dan antropologie – na twee weken heb ik mijn vakken toch weer veranderd. Dus het is een opluchting dat ik een heel artikel heb kunnen wijden aan antropologische inzichten ;)

Groetjes en de ballen!

2 Reacties

  1. Roel de graaff:
    6 maart 2017
    Hey Charlotte, ik heb weer kostelijk gelachen om je blog. Leuk om te zien dat je op je plek bent en tot je eigen verrassing je antroplogische interesse van 3 jaar geleden bevestigd ziet. Liefs Pap.
  2. Tessa:
    9 maart 2017
    Hey Charlotte, wat een leuke blogs! Je schrijft erg leuk over je belevenissen. En wat een mooie fotooooos! Ik wist niet dat Engeland zo mooi is! Heel veel succes daar
    Xx Tessa