Part II: Weekend, wat was dat ook al weer

Terwijl ik deze blogs schrijf, merk ik vooral dat ik misschien toch wel heel wat verwachtingen had. Ik dacht dat ik geen idee had wat te verwachten, maar tijdens het schrijven stuit ik zo’n drie keer op “ik dacht X maar blijkt dat Y”. Had ik óók niet verwacht, maar ik wil toch nog één goh dat had ik niet verwacht-momentje delen.
Ik had namelijk gehoopt een beetje een ritme te kunnen creëren hier, mijn leven op orde te kunnen krijgen, met uni van maandag tot en met vrijdag, een roommate die ervoor zorgt dat ik niet tot één uur in bed blijf liggen (jup, guilty) in het kader van het vertonen van sociaal-acceptabel gedrag en dan een echt weekend. Moest wel goedkomen, leek me. Want laat ik maar even benadrukken dat het afgelopen half jaar mijn gevoel voor ritme in geen velden en wegen te bekennen was. Ik werkte in het weekend vaak tot ‘s avonds laat, dus dat betekende iedere keer uitslapen en mijn vrije dagen waren verdeeld over de ‘werkdagen’ voor normale mensen. Maar nu zou ik dan toch eindelijk echte weekenden hebben! Wat ga ik doen met al die vrije tijd? Wat doet een normaal mens met al die vrije tijd? Wat is ‘weekend’?

Ik dácht dus dat ik dit soort levenskwesties voorgeschoteld zou krijgen. Blijkt dat ik met maar 3 dagen college en vrij op woensdag, donderdag, zaterdag en zondag nog steeds vrije tijd ten overvloede heb en een normale-mensen-weekend nog steeds niet voor mij is weggelegd. Rest nog wel de vraag: wat ga ik doen met al mijn vrije tijd? Zoveel mogelijkheden!

Tijdens mijn eerste (of tweede? Alles loopt in elkaar over haha) weekend stapte ik in de bus naar een natuurgebiedje hier in de buurt (althans, niet voor Nederlandse begrippen. Een Amerikaan, Canadees en Japanner hadden met mee gelokt naar een natuurgebied hier ‘superdichtbij’. Ze hebben duidelijk andere begrippen over een busreis van meer dan een uur) en oh wauw, het was heel erg mooi! Seven sisters heette het en bestaat uit zeven hoge, witte kliffen. Het was er fijn, sereen, stil en zonnig (EINDELIJK) en alles bij elkaar zorgde voor heel veel rust. Het was fijn om uit de chaos van de eerste weken te ontsnappen!

En vorig ‘weekend’ ben ik naar Wales geweest! Ik weet het, heel random, maar Wales stond op mijn lijstje van plekken waar ik heen wil terwijl ik hier ben en toevallig hadden twee vriendinnen plannen vorig weekend te gaan, dus ik kon net zo goed dat meteen van mijn lijstje afstrepen. Ik zat zaterdagochtend om half 6 in de trein (ja, dat was verschrikkelijk), 10 uur waren we in Cardiff en om 11 uur zaten we in de bus naar een natuurgebied. We verwachtten groene heuvels, watervallen en een nieuwsgierig zonnetje, we kregen sneeuw en mist. Beetje een tegenvaller, maar eigenlijk helemaal niet erg want het had absoluut zijn charme (en ik baalde dat er thuis sneeuw lag dat ik nu moest missen en nu had ik alsnog mijn sneeuw, yay). Plus, er was een chocomelverkoper in een klein groen kraampje met een Wels-accent, een dikke snor en een geruite blouse. Wat wil je nog meer. Toen we trouwens terugkwamen was de rugby wedstrijd tussen Wales en Engeland net afgelopen en de massa’s die door de straten liep… De chaos deed me denken aan de chaos van Istanbul op een zaterdagnacht. Dat zegt al genoeg lijkt me. De zondag hebben we door Cardiff zelf gewandeld. Hoogtepunten waren het nationaal museum, een kasteel midden in de stad en de kleine, schattige, industriële arcades! Ik vond wel dat we aan twee dagen genoeg hadden om van Wales te kunnen proeven, maar had maandag ook gewoon weer college (toch maar weer eens) dus het was tijd om te gaan.

Met mijn vrije tijd komt het dus wel goed, denk ik zo. Ik heb vooral nog tripjes naar Londen op de planning staan, ik wil graag nog naar Dublin, Oxford/Bath/Bristol, Cornwall en noord-Engeland, maar eigenlijk valt er rondom Brighton nog zoveel te zien, dat ik me voorlopig wel vermaak.